The Dooneybrothers

Foto's 2007

Onze trip begon zoals altijd in ons clubhuis in Oude Pekela, met onderweg de nodige druppen,

waarvan enkele exemplaren zowaar aan de buitenkant van ons stoer vervoermiddel vielen.

Onze Ameland Rover bracht ons zonder noemenswaardige problemen naar Holwerd.

Daar gooiden de chauffeurs van onze water-cabrio-taxi net de trossen vast op het

moment van ons arriveren, het gevolg van een ons bekend zeer strak logistiek beleid.

Het welkoms-team bestond uit hoofd-piloot Henk, Brother Onno,

die voor deze gelegenheid 's morgens om 6 uur was opgeleid tot co-piloot,

Brother André en Brother Gerben, die i.v.m. de weersomstandigheden zijn

toch altijd stemmingsverhogende accordeon had thuis gelaten.

Om het geheel een beetje een strak uiterlijk te geven, werden we aangekleed met

allemaal dezelfde vestjes. het oog wil ook wat, toch?

Na een heel rustige afvaart van de pier, begon het "Bull-riding on the Wadden".

De "Puppy-Power-boot" deed zijn naam eer aan.

Van nul naar tachtig in vier seconden, stabiele golfligging, en korte remweg.

Zelfs de niet op de kaart aangegeven rotonde's werden moeiteloos volgas genomen,

grote hulde aan de chauffeurs.

I.v.m. de afmetingen van enkele hoofden waren de helmen achterwege gelaten.

Dankzij onze reputatie?? was ook van de catering geen spoor te bekennen.

*****

Op de pier in Nes stond de hoge snelheids trein "Ameland Express" klaar,

voor de reis naar Hollum.

Ook hier vielen de meeste druppen aan de buitenkant van de trein.

*****

Na de zoals altijd gastvrije ontvangst op de "Zonnehoeve" met koffie, gebak

en een klein drupke, werd het binnendorp met een bezoek vereerd.

Het geluid van de daar zich uit de naad spelende en zingende gasten

klonk ons als vanouds als muziek in de oren.

Moeite nog longen werden gespaard, om de toehoorders een onvergetelijke dag te bezorgen.

Ook het geluid van een bruisende tapkraan werd niet als echt vervelend beschouwd.

*****

De door Brother-Mother Frieda bereidde maaltijd was weer ouderwets.

Een stevige bodem voor het volgende punt op de agenda.

De tocht op de reddingsboot vanuit de Ballumerbocht naar het strand,

om de lancering van de paarden-reddingsboot eens vanuit

een geheel andere hoek te bekijken.

Mede door de niet aflatende inzet van schipper Kees ging ook deze trip te snel.

Daardoor was tijd over om enig wetenschappelijk onderzoek te

verichten inzake de zeehondenpopulatie.

Het bezoek aan de robbenbank werd dan ook zeer gewaardeerd.

Zeehonden-oma Lenie 't Hart was zeer verblijd met de uitslag van ons onderzoek.

Dat enige Brothers last hadden van dichtslaande oogkleppen mocht de pret niet drukken.

Het bekijken van de lancering vanaf het water was zeer enerverend.

Wie de kustwacht heeft ingelicht over ons bezoek is nog steeds een raadsel,

maar ze hielden het bekende oogje in het bekende zeiltje.

De terugtocht naar de Ballumer bocht verliep geheel volgens schema.

Op de "Zonnehoeve" stond het laatste avondmaal al klaar.

Dames, H.S.BEDANKT

*****

Na het bijwonen van de grote finale op het Zwaneplein was het tijd om de

door de ondergane  gebeurtenissen vermoeide lichamen van de Brothers

van nieuwe brandstof te voorzien.

Daarmee werd ook de veel gestelde vraag, "Wat zijn jullie voor een vereniging?",

overduidelijk beantwoord.

Dat de een een grotere tank heeft dan de ander, bleek uit het tijdstip,

waarop hij gevoelsmatig tot de rand toe was gevuld.

Tussen het slapen gaan van de eerste en de laatste Brother

konden ruimschoots twee voetbalwedstrijden worden gespeeld.

Dit verschil zag je later weer terug in de tijdstippen van opstaan.

*****

Het voetbalveld in Buren werd ook met ons bezoek vereerd.

Dat dit onaangekondigd gebeurde bleek uit de minimale belangstelling

van de plaatselijke bevolking.

*****

Na enige versnaperingen op de "Zonnehoeve" werd het weer tijd.

De terugtocht van de land-Brothers moest weer beginnen.

Het emotioneel afscheid van enkelen heeft ons weer diep geraakt.

De terugreis op de veerboot verliep zoals altijd probleemloos.

*****

Bij het zien van het bord "Holwerd" werd het plan gelanceerd,

om "het Amelander Veerhuis" met ons bezoek te verblijden.

Groot was onze vreugde toen bleek dat het feest was in het dorp.

Kaatsen, oliebollenkraam, feesttent (gesloten???), noem maar op.

Ondanks ons van te voren niet aangekondigde bezoek was er in

"het Veerhuis" tot onze vreugde een accordeonist gearrangeerd.

Na enige versnaperingen werd besloten deze man vocaal te ondersteunen.

In het kader "Met Drank Meer Klank" werden vele liederen

ten gehore gebracht, al dan niet voorzien van volledige teksten.

Onvolledige teksten werden aangevuld met het bekende lalalalalalalal.

Om na het zingen van het Groninger volkslied op de sneue gezichten van

de Friesen de mondhoeken weer omhoog te krijgen, werd staande

en uit volle borst het Friese volkslied ten gehore gebracht.

Menig traan werd weggepinkt, en als dank kregen we een versnapering van

het huis aangeboden, ja, ja, die Groningers.

Toen ook hier de kijkglazen vol waren zonder luchtbellen,

werd besloten huiswaarts te keren.

Groot was de vreugde van ons thuis front bij het weerzien.

Héél, héél, héél, héél groot.

Al was dat in de meest oostelijke kroeg van onze "Tour d'Ambla"

niet van het gezicht van de tapbaas af te lezen.

Maar na het overhandigen van een fles NOBEL was dat leed

ook weer te overzien.

*****

Onze fotgraaf-Brother was voor vertrek al zo ADHD (dit ging door totdat hij

weer in zijn eigen mandje lag) dat hij zijn fotocamera thuis had laten liggen.

Brother Onno heeft onmiddelijk zijn camera ter beschikking gesteld,

Op naar volgend jaar!!

*****

Het nodige levensvocht voor de heenreis werd verzorgt door

Kees

Terug naar foto's